Dag 14 -> 23 mei 2013

De dag begon mooi, na een koude nacht.

Zoals gebruikelijk, ontbijten, camper gereed maken voor vertrek en rijden maar.

Maar helaas, na een metertje gereden te hebben klonk er een vreselijk gekraak. Ik dacht dat het een boomtak was die over het dak schuurde, maar in mijn spiegel zie ik de buurman lopen zwaaien. Dus ik stop. Wat blijkt, ik had een vuurpit over het hoofd gezien of liever gezegd helemaal niet gezien. Een vuurpit was in dit geval een autowiel zonder band. Maar dan van staal. Deze had precies de hoek van de camper gepakt. Gelukkig heeft deze camper geen generator, anders had de schade nog groter geweest. Nu is het op het oog een kleine beschadiging, maar het gaat ons wel geld kosten denk ik.

Na dit accident gauw verder op pad.

We hadden gisteren al besloten om via Balfour te gaan. De sneeuwwaarschuwing was ingetrokken, er werd nu alleen nog gewaarschuwd voor slippery parts.

Het was een mooie rit, schitterend weer en op een gegeven moment was de sneeuw te zien op de toppen van de bomen. Naarmate we hoger kwamen werd dit ook steeds duidelijker zichtbaar. De waarschuwingslichten voor de vrachtwagens dat zij hun sneeuwkettingen om moesten leggen knipperden niet. Dat was nog weer een meevaller, dat hield in dat de weg sneeuwvrij was. Maar het leverde wel mooie plaatjes op. Hier in dit land verwachtte je zo een paar elanden met bellen en een kar met een in een rood pak gestoken man. Yohoo yohoo.

Maar we hebben genoten van deze rit. Verderop weer lager komende was de sneeuw weer weg.

Rond de klok van twaalf waren we in Balfour. Hier moesten we een uurtje wachten op de pont. Dat hadden we er graag voor over, want de pont is gratis. Je wordt hier dus voor niets en niemendal een boottocht van 35 minuten aangeboden. Logisch ook, want het is eigenlijk een verbingsstuk in de highway 3A, een brug of tunnel hoef je hier ook niet te betalen.

Aan de overzijde, dus vanaf Kootenay Bay tot bijna aan Creston loopt de weg evenwijdig aan Kootenay Lake. Dat betekent dus veel bochten en hoogteverschillen. Volgens de TomTom bedroeg de te rijden afstand 78 km, de rijtijd was 70 minuten. Dat geeft wel aan hoe de weg is. De conditie van de weg is verder heel goed, goed geasfalteerd en ook een duidelijke belijning en ook staan waar nodig advies snelheden aangegeven.

Ik ben verschillende malen gestopt om mensen waarvoor de 60 km borden kennelijk niet geldt voorbij te laten gaan. Ook hebben we die momenten gebruikt om de mooie omgeving als het ware in te drinken.

Rond half vier kwamen we bij de campground aan. Ik me melden in de office, vraagt die vrouw, in het engels uiteraard hoelang de camper is, vijfentwintig voet zeg ik, ja het is een c25. Okay zegt ze zei vijfentwintig, I understand, it is dutch. I have a nice place for you, full hook up en 10% discount.

Ik blij natuurlijk, korting is nooit weg. Wij de camper op z'n plek gezet en op pad gegaan om een winkel te bezoeken. We zijn er wat voorbij gereden, maar dat was toch wat verder lopen dan we dachten. We zijn toen maar bij Tim Hortons naar binnen gegaan en hebben daar allebei een heerlijke hot choc met een Dutchie genomen. Ook hebben we daar een bus Tim Hortons cappucino/ vanille oploskoffie gekocht.

Daarna weer terug lopen naar de camper en nog wat genieten van het fraaie weer.

Ps ik kom er net achter dat de klok weer verzet moet worden want de tijdgrens loopt precies over het Kootenay Lake. De dag is nu dus een uur korter geworden. Het voelt ook als het begin van het einde van de vakantie. :-)